Ziener Bikefestival Riva del Garda.

Foto: Facebook Craft Rocky Mountainbike

Om 5 uur mijn bed uit. Mijzelf aangekleed en richting de ontbijtzaal vertrokken. Daar bleek ik gelukkig niet de enige biker te zijn en was de ontbijtzaal al goed gevuld. Na het ontbijt terug naar de kamer om de laatste wedstrijd voorbereidingen te doen.

Op de fiets naar het centrum bleek het niet zo koud te zijn als vooraf voorspeld. Bij de start aan gekomen kwam ik Robbert de Nijs tegen en die bood aan dat een Italiaanse kennis op ongeveer 60 Km zou gaan verzorgen. Ideaal dus en kon ik ook daar nog wat drinken aanpakken. Dus Robbert onwijs bedankt nog daarvoor.

Na een onduidelijke uitleg samen met Robbert plaats genomen in het verkeerde startvak, wel die voor de Elite renners maar dan zonder UCI punten. Snel onder het lint door gekropen naar het eerste startvak waar ik gelukkig nog op de 3de startrij plaats kon nemen.

Om 7:30 klonk dan eindelijk het startschot, in de neutralisatie kon ik doorrijden naar de kop van de wedstrijd en achter de grote namen plaats nemen. Helaas was dit maar van korte duur want ze reden zo hard naar boven toe dat ik bang was dat ik mezelf zou opblazen. Na 22 Km koers kwamen we eindelijk boven en konden we beginnen aan de eerste afdaling van de dag ik reed toen ongeveer op plek 45. Wat een afdaling was dat, helemaal bedekt met bladeren en nog modderig van de regen van de voorgaande dagen, na heel veel haarspeldbochten kwamen we eindelijk aan bij de eerste verzorging (km28). Mijn verzorgers stonden op het afgesproken punt en ik kon mijn bidon met Bye sportvoeding aanpakken. Na de tweede klim werden we weer getrakteerd op een afdaling, een waar technisch hoogstandje. Een steen sprong omhoog tegen mijn bidonhouder aan en deze schoot daardoor los, ik besloot om te stoppen en deze snel vast te maken. Er passeerde mij wel wat renners maar ik kon achteraan aansluiten zonder erg veel tijd te hebben verloren.

Na de 2de verzorging op 45Km begon het echte werk (ik kwam hier door op ca de 55e plaats), we reden naar het hoogste punt van de wedstrijd op 1500 meter hoogte. Van 700Hm naar 1500Hm in 7Km 11,4% gemiddeld met uitschieters naar de 20%. Na een klim van 40 min kwam ik eindelijk boven aan in de sneeuw maar wel met een lekker warm zonnetje. Ook de daarop volgende afdaling was niet zonder risico, heel veel grote keien waar je meer op goed geluk naar beneden stuiterde dan dat je in een vloeiende lijn naar beneden kon rijden.

Ook hierbij was dus geduld en rustig blijven vereist om heelhuids beneden te komen.

Na diverse afdalingen en korte klimmetjes, volgde eindelijk de grote afdaling over brede paden die zo nu en dan afgewisseld werden met technische stukken. Ondertussen zat ik al 3 uur op de fiets en verloor ik langzaam de focus en begon ik wat kleine stuurfouten te maken. Even een bodem onderzoek gedaan maar gelukkig zonder al teveel schade kon ik snel mijn weg weer vervolgen.

Op 60Km kwam ik de verzorger van Robbert tegen, waar ik ‘s-morgens een Bidon aan had afgegeven, een waar kunststukje van deze italiaan want hij kende mij niet en had alleen maar een bidon met mijn startnummer erop maar hij zag me en gaf me een volle bidon aan.

De lange laatste klim, niet extreem steil maar wel extreem lang. Langs de rotswanden met het uitzicht over het Meer van Riva was het geen straf om er te fietsen. veel tijd had ik niet om te genieten want mijn energie was een heel eind op en werd ik ingehaald door een aantal renners die van achter terugkwamen. Ik probeerde nog aan te sluiten maar voelde gelijk al dat ik in mijn eigen tempo moest blijven rijden. Ik moest nog zeker 20 Km naar Riva maar gelukkig waren de laatste Km wel bergaf maar ik moet nog steeds eerst boven aankomen. Bovenaan stond er weer een extreme uitdaging te wachten. Een afdaling over een spoor van 30 cm breed helemaal bezaaid met stenen en een afdaling van meer dan 15%. In 8 Minuten meer dan 400 Hm dalen over alleen maar keien waar je wederom geen lijn kon rijden en wederom op geluk naar beneden moest stuiteren.

In een bocht maakt ik ook nog een fout en knalde met mijn stuur tegen een uitstekende steen en stapte ik voorover van de fiets af. Wel flink wat schrammen opgelopen maar gelukkig niets kapot. Even controleren of ik alles nog had en weer door maar wel een stukje voorzichtiger dan eerst.

Uiteindelijk kwamen we weer op de geasfalteerde startklim uit die we nu (gelukkig) moesten afdalen terug naar Riva. Ik kon met een Italiaan samen afdalen, samen in het dal aan gekomen hebben we kop over kop gereden terug naar de finish en tot voor de laatste bocht een hoog tempo kunnen rijden en nog wat renners kunnen passeren. Na de laatste bocht ben ik meteen gaan sprinten en moest ik nog zeker 800 meter afleggen. Het lukte uiteindelijk om de 52ste plaats binnen te halen.

Compleet naar de klote maar extreem blij met deze extreme marathons ervaring. Wat een extreme wedstrijd had ik achter de rug. Zeker een ander niveau dan de wedstrijden in Nederland en Duitsland waar ik vaker mijn marathons rijd. Dit is toch wel een stapje verder maar onwijs blij met de ervaring die ik heb opgedaan.